BAMRO

België en de erkenning van Palestina: bevestiging van het recht op zelfbeschikking

Op 2 september 2025 kondigde België aan de staat Palestina te erkennen en sancties tegen Israël op te leggen. Hoewel dit besluit op het eerste gezicht louter diplomatiek lijkt, raakt het in werkelijkheid aan een fundamenteel mensenrecht: het recht van volkeren op zelfbeschikking, vastgelegd in internationale verdragen, met name het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (1966).

Zelfbeschikking als fundamenteel recht

Artikel 1 van het Verdrag bepaalt:

“Alle volkeren hebben het recht op zelfbeschikking. Krachtens dit recht bepalen zij vrijelijk hun politieke status en streven zij vrijelijk hun economische, sociale en culturele ontwikkeling na.”[^1]

Dit recht is een dwingende norm (jus cogens) in het internationaal recht. Het Palestijnse volk is een duidelijk voorbeeld van een volk dat dit recht decennialang is ontzegd, geconfronteerd met bezetting, nederzettingen, blokkades en systematische schendingen van fundamentele rechten.

De Belgische erkenning: méér dan politiek

De Belgische beslissing is niet enkel politiek, maar ook een juridische en mensenrechtelijke daad. De erkenning van Palestina:

Bevestigt de legitimiteit van de Palestijnse eis voor een onafhankelijke staat.
Biedt een instrument tegen Israëlische schendingen van het internationaal humanitair recht.
Reflecteert België’s verplichtingen onder het Verdrag en de Verdragen van Genève om burgers te beschermen in bezette gebieden.[^2]

België en de internationale verantwoordelijkheid

Met dit besluit toont België haar morele en juridische verantwoordelijkheid. In een tijd waarin mensenrechten vaak ondersneeuwen door economische of geopolitieke belangen, biedt België een voorbeeldige stap door mensenrechten centraal te stellen in haar buitenlands beleid.

Een groet aan België

Wij brengen onze waardering aan de Belgische staat voor dit historische besluit, dat niet alleen respect voor het internationaal recht weerspiegelt, maar ook voor menselijke waardigheid en het recht van het Palestijnse volk om vrij en veilig te leven.

Conclusie

De erkenning van Palestina is geen louter politieke daad, maar een bevestiging van fundamentele mensenrechten, in de eerste plaats het recht op zelfbeschikking. België’s keuze markeert een belangrijke stap richting internationale gerechtigheid en herinnert ons eraan dat internationaal recht een levend instrument moet zijn, ten dienste van de volkeren.

Bronnen:

[^1]: Artikel 1, Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, VN Algemene Vergadering Resolutie 2200A (XXI), 16 december 1966, in werking getreden op 23 maart 1976.

[^2]: Vierde Verdrag van Genève betreffende de bescherming van burgers in oorlogstijd, 12 augustus 1949, in het bijzonder artikelen 47–78 over bezette gebieden.